Babam ve Oğlum

Bloğumun ilk yazısı, babam ve oğlum.

Yılar önceydi. Babam bir konuşmasında "ben oğlullarım için ölürüm" demişti. İçimden epey söylenmiştim. Adama bak be amma sallıyor! Bu güzel hayat, bu eğlenceli hayat bir insan için feda edilebilir mi? Bu soru işareti yıllarca beynimi kurcaladı! Hep acaba diyordum. Olur mu? Ama gülmeden de edemiyordum! Cevapsız bir merak.....

Bir gün evlendim hayatımın aşkıyla. İki kişi hayat çok güzeldi. Ye, iç, gez, toz, eğlen... İstediğin zaman yat, istediğin zaman kalk... Günler böyle geçiyordu.
Ve o gün, o özel gün öğrendim bebek beklediğimizi. İçim bir garip oldu. Ne düşüneceğimi, nasıl düşünmem gerektiğini bilemedim! Sevinmelimiyim üzülmelimiyim? Babalığı kavrayamadım o an. Bir başka özel gün kalp atışlarını duyduk. O zaman biraz daha gariptim. Biraz biraz kavramaya başladım baba olacağımı, ancak hala daha tam değil. Günler geçiyor. Güzel eşimin karnı gitgide büyüyor. Sanırım ben baba olacağım diye düşünüyorum artık. Bundan kaçamam.

Ve hayatımın en özel ve güzel günü. Daha önce en güzel gün diye düşündüğüm bütün günler boş (Düğün günüm dışında :) ) Hemşire kucağıma veriyor Emre'mi. Benim oğlum. Benim herşeyim. Bu sefer kıskançlık başlıyor. Eşimi kıskanıyorum çünki hayatta sadece onunla bir şeyler paylaşıyor canım oğlum. Günler geçiyor. Emeklemeler, agular, adımlar ve baba demesi!
Evet babama inanıyorum artık! Hayatın anlamı bu! Ben oğlum için ölmeye hazırım!

İlk okul dönemlerimde babama bir soru sormuştum! "Baba reankarnasyon nedir?" babamın cevabı: Oğlum ben doğdum bu ilk hayatım, annenle evlendim ve sonra sen doğdun bu ikinci hayatım, günün birince sen evleneceksin ve senin bir çocuğun doğacak ve benim son ve üçüncü hayatım! İşte reankarnasyon budur demişti.

Evet babam her konuda haklı ben oğlum için ölürüm çünki o benim ikinci hayatım!

Canım oğlum ben seni çok seviyorum!

Bilge KEYKUBAT
Temmuz 2009