Yıllarca aynı sokakta yaşadık onlarla

Yıllarca aynı sokakta yaşadık onlarla, aynı parkta oyun oynadık, aynı okula gittik, aynı pazara gittik, arkadaşlarımız aynıydı, biz aynıydık! “Bizler Onlar” yoktu.

Hepimiz aynıydık!

Bir gün nasıl olduysa bize siz demeye başladılar, tabi ki biz de onlara siz diyorduk.

Bir anda biz batılı olduk, onlar doğulu.

Oysa aynı vatan toprakları üstünde yaşayan komşulardık onlarla, sadece evlerimiz farklıydı. Bir de evde pişen yemek.

Bizler mi bu hale getirdik yoksa bu hale getirildik mi bilemiyoruz artık! 20 yılda her şey alt üst oldu.

Bir anda biz batılı olduk, onlar doğulu.

Oyunlar oynanmaya başlamıştı bir kere, geri dönüş yoktu. Onları ayrı dürttüler, bizi ayrı dürttüler, ellerinde çomakları olanlar. Bütün tarih boyunca hep aynı hataya düşmemiş miydik? Hep üstümüzde oyunlar oynamamışlar mıydı? Bizler de devamlı onların istediği doğrultuda hareket etmemiş miydik? Hep güdülmemize kendimiz fırsat vermemiş miydik! Her zaman dürtülen ve güdülen zarar görür bu dünyada; şimdilerde bizlerin ve onların zarar gördüğü gibi.

Bir anda biz batılı olduk, onlar doğulu.

Şimdilerde ise iyice hasretiz birbirimize. Eskilerde ayrımız gayrımız yoktu, şimdilerde ise aynımız yok. Artık komşu bile olamaz olduk, o mahalle bu mahalle olduk. Dayanamıyor olduk birbirimize. Ayrı dünyaların insanları yapıldık zoraki. İki ayrı yabancı yapıldık aynı evin içinde yaşayan ve farklı yemekleri yiyen.

Sanırım artık amaçlarına ulaştı birileri. Bizim gibi dürtülenler ve güdülenler olduğu sürece dürtenler ve güdenler her zaman amaçlarına ulaşır.

Çünkü artık biz batılı olduk, onlar da doğulu…

Bilge Keykubat
Ağustos 2009